Zandbak vol sterren

Na de gezellige dagen Teheran en dus ook een aantal dagen roet happen, is het tijd voor frisse lucht! Op de kaart hebben we een groot zoutmeer gespot op de route van Teheran naar Esfahan, dit lijkt ons een mooi plekkie om onze longen te zuiveren. Tevens is dit een goede kans om ons reismonster weer eens op de proef te stellen.

We nemen de afslag die we denken te moeten nemen. Onze kaart is niet zo gedetailleerd dat de woestijn-wegen erop staan. Na enig trial and error-werk  stuiten we op Sina, een woestijn-bewoner met zijn kudde kamelen. We weten zijn onhygiënische kopjes thee netjes af te wimpelen en vragen hem de juiste weg. Hij wijst in de verte waar wij na een uur rijden een machtig mooi kampement plekje vinden. Een paar uur later worden we weer verrast door Sina, hij komt even checken of alles goed met ons gaat. Het is ons een raadsel hoe hij ons heeft gevonden. Hij lust wel een kopje schone chai van ons.  Ik vraag hem of ik een foto mag maken, dit is ok, maar niet voordat hij zijn (über-vette) kuif in model heeft gebracht.

We knutselen een super-diner bestaande uit risotto, gevulde paprika’s en een salade. Wat is het woestijnleven met Nissan caravan een luxe! Langzaam wordt het pikkedonker en verschijnt de meest prachtige sterrenhemel die we ooit gezien hebben.