Spirituele verkopers

Een paar dagen en een paar honderd kilometer verder is er van witte blinkende schoonheid nog maar weinig over. Van Agra zijn we naar Pushkar gereden. Pushkar is een bedevaartsoort voor Hindoes en is ook wel bekend vanwege haar jaarlijkse kamelenbeurs. Als we niet beter zouden weten, zouden we denken dat de beurs net geëindigd is en dat men nog niet is toegekomen aan de grote schoonmaak. We hebben al veel gezien, maar deze stad scoort een dikke 10 op de afval, poep en masala geurmeter.

In Pushkar hangt gelukkig wel een aangename vibe. Een lange nauwe winkelstraat, met shopjes die zo nu en dan leuk plak en knutselwerk aanbieden, omsingeld het heilige meer. Een plons in het meer belooft verscheidene jaren van welvaart en goede gezondheid. Toch aarzelen we om meteen de bikini en ballenknijper te voorschijn te halen. Maar goed ook, want naaktheid wordt onder de puriteinse Hindoes misschien nog wel minder gewaardeerd dan bij de moslimbroeders. Al snel worden we aan de hand genomen door 2 mannen die wel raad weten met aarzelende touristen. De mannen zijn 2 geestelijken die horen bij het meer. Op zich zijn wij wel in voor een spirituele verzorgingsbeurt en gedwee pakken we de schaaltjes met bloemblaadjes, kleurenpoeder en kruiden aan. Een mannetje en schaatlje voor Joep. Een mannetje en schaaltje voor Ilse. Het commando  ‘kleermakerszit’ is maar net gegeven of de mannetjes beginnen hun ritueel:

Mannetje:          “Repeat afther me”.. I leave all bad luck behind me”                      Joep&Ilse           “I leave all bad luck behind me”

Mannetje:          “Mehandra daho Pradesh”                                                                   Joep&Ilse:          “Mehandra daho Pradesh”

Mannetje:          “Blessings for your father and mother”..“ Ada deka kambar”               Joep&Ilse           “Ada deka kambar”

(Deze woorden worden verschillende malen herhaald en al onze familie en vrienden ontvangen zegeningen. Onderwijl worden wij besmeerd met kleurpoeder en kruiden. Ook mogen we de bloemblaadjes in het meer gooien)

Mannetje Ilse : “Now decide how much you want to donate. Some people give 10.000   rupies others give 400 or 500 dollar”. Ilse: “ My husband has the money and with him I will discuss the donation”. Mannetje: “No, you have to say now how much". Ilse: “I don’t think it’s about the amount of money I will donate, it’s about the intention of donate money” Mannetje:“ You háve to say now how much, now!” Ilse: “I don’t like it this way, I quit".

Mannetje Joep :“Now decide how much you want to donate. Some people give 10.000 rupies others give 400 or 500 dollar” Joep:“Ok I decided it” Mannetje Joep: “No, you have to say out loud” Joep: “Why?” Mannetje Joep: “Because else your prayers will not be heard” Joep (bedenkelijk): “Ok, I will donate 100 Rupies” Mannetje Joep :“No you have 5 family members so that’s 500 rupies” “Repeat: Thank you for this blessing and I promise to donate 500 rupies” Joep: “Thank you for this blessing and I promise to donate 100 rupies”.

Dan binden de mannetjes ons een polsbandje om en houden hun schaaltje op voor de donatie. Ik let 100 Rupies in het schaaltje en bedank vriendelijk. Het mannetje begint boos te fronzen en roept dat ik te weinig betaald heb “You promised 500 Rupies”. Waarop ik verbouwereerd reageer; “No yóu said 500 and I said 100. And you better stop treating me in this way, because it makes me angry”. De man kijkt mij enkele seconden schaapachtig aan zegt vervolgens provocerend “..And what are you going to do then?“. Met een ferme greep pak ik het mannetje vast en gooi hem een paar meter verder het meer in. Ipon. Bam.

Natuurlijk bedacht ik pas naderhand dat dit laatste de meeste gepaste reactie was geweest voor het verpesten van onze eerste spirituele ontmoeting.