Na een goede week strand beginnen de reiskriebels op te spelen. Vakantie op reis is leuk, maar langzaam bekruipt ons het gevoel dat er meer in Thailand is te doen dan ons buigen over de dagelijkse dilemma’s; eitje gekookt of gebakken, fruitsapje of biertje, wel of geen ijsklontjes, rijst of patat, etc etc.
We horen iets over de ‘death railway’ in Kanchanaburi en de brug over de Kwai rivier (wellicht bij ouderen bekend door de gelijknamige film). De plek waar tienduizenden krijgsgevangenen, waaronder ook veel Nederlanders , gedurende de 2de WO zijn overleden bij het bouwen van een spoorweg door de jungle. Een prestigieus project van de toenmalige Japanse bezetter om Birma te verbinden met Thailand. Een stukje ‘vergeten’ geschiedenis waar in Nederland nog altijd met moeite over gesproken wordt. Dit lijkt ons een boeiende plek om het vakantie ritme te doorbreken. Na 6 uur rijden komen we eindelijk aan bij de brug. En ondanks de geschiedkundige waarde van deze plek is hier echt helemaal geen reet te beleven. Het museum is slecht, de brug super klein, de hitte ondraaglijk en het stikt er van de verveelde ‘charter Russen’.
Deze laatste groep is een smakeloze bijkomstigheid in het massa-toerisme van Thailand (en elders in de wereld). Uit de kolchozen getrokken boeren die direct op Phuket vliegen. Het fascineert ons wel. Het kan toch niet wezen dat mensen 12 uur met de bus van Phuket naar Kanchanaburi komen, alleen voor deze LEGO brug?!! Er moet hier meer te doen zijn. Bij navraag komt de monkey uit de sleeve. De brug is een tussenstop. De Russen zijn op weg naar Erawan, misschien wel Thailands mooiste waterval. Mijn hart gaat sneller kloppen, ik ben dol op watervallen. Maar willen we dit wel? Ons Russisch is al een tijdje niet meer wat het geweest is.
We doen het gewoon. Ons lef wordt beloond. Als om 16 uur alle bussen het terrein verlaten en wij in het bijbehorende park onze daktent uitklappen, hebben wij de waterval voor ons alleen. Kristal helder water, vissen die je tenen in een erectie zuigen en het ene natuurlijke jacuzzi bad na het andere. We verblijven er 2 dagen. En alsof dit nog niet genoeg plezier was, worden we eenmaal terug in Kanchanaburi door een Nederlands stel getipt over Elephants World. Een olifantenresort waar mensen in dienst staan van olifanten die met pensioen zijn. Kleinschalig en nauwelijks bekend. Een dagje olifanten voeren, wassen en knuffelen. Onze reis kan niet meer stuk. Nu maar hopen dat de ‘charter Russen’ er geen lucht van krijgen...uhh vlucht naar krijgen.
