Restaurantje spelen

Ik zeur Joep al dagen aan zijn hoofd dat ik pizza wil! En nee, geen doorweekte pizza met sojasaus of een te dikke pizza met zompige bodem en nepsalami, nee: ECHTE pizza zoals de Italianen en Jamie’s Italië het bedoeld hebben. Je weet wel, met dunne bodem en verse, pure ingrediënten. Ik heb er 3 dagen reisbudget voor over als het moet… Evenals Joep voor een ECHTE kop koffie.

Wanneer we binnenrijden in Georgetown spot ik al meteen een knus uitziend tentje in de Chinese wijk. Dit is een soort ingeslopen reis-element van me geworden, op elke plek zoek ik een “eigen, relax plekje” een soort tweede Eetcafé De Poort waar ik rustig van een Café Latte en boekje kan genieten. Op reis zonder de bekende vrienden maar wel met Joep, dat scheelt… ;-) Het is lang geleden dat ik zo’n fijn tentje als The Mugshot Café gespot had!

Onze eerste regen sinds Griekenland, dus al snel hangen we hier wat dagen rond en leren we de eigenaren Jesse en Tristan wat beter kennen. Joep is in de gloria met de geur van vanille en gebrande koffiebonen die vanuit de gouden crema -laag in zijn kop koffie opstijgt. Ook ik ben in de gloria, want mijn oog is gevallen op de enorme steenoven die ze hebben. Ze bakken daar heerlijke broodjes in, maarrrrr… ik ruik pizza!

Ons voorstel om pizza’s voor hen te maken wordt door Jesse en Tristan met beide handen aangegrepen. Wij rijden direct naar de winkel om verse ingrediënten te halen. Twee uur later staat Joep als volleerde pizzabakker bij de oven en dek ik gezellig de tafel in het lunchcafé. Nog wat andere reizigers uitgenodigd et voila. Lekker restaurantje spelen! Een tafel vol pizza’s en mensen in “mijn eigen relax plekje” in Georgetown. Wat is reizen toch heerlijk!