Soms word je in je leven getrakteerd op een magische ervaring. Zo’n moment dat alles klopt. Zo’n moment dat je overal kippenvel hebt en het lijkt alsof je één bent met de wereld om je heen. Op zo’n moment overheersen maar twee gevoelens. Dankbaarheid en vreugde. Immense dankbaarheid voor je eigen bestaan en vreugde door de schoonheid die je mag ervaren.
En het gekke is, vaak zijn die magische ervaringen ongepland. Daar waar je het eigenlijk niet verwachtte. Zoals op een regenachtige namiddag op een Thais strand. Tijdens een kop koffie kijk je terug op een sombere dag. En dan ineens breekt de zon door. En juist omdat het zo’n sombere dag was, geeft het contrast van wolken en zon een hemels aangezicht.
We zijn stil. We krijgen kippenvel. We genieten en zijn dankbaar. En we beseffen dat we samen getuige zijn van onze aller mooiste zonsondergang ooit. Op de pier in Pak Meng. Zomaar.
