Bij het oversteken van de grens met Laos werden we er door de douane op gewezen dat we te lang met onze auto in Thailand zijn verbleven. 100 baht boete per dag. Nou schrokken we daar niet echt van omdat we slechts 7 dagen in overtreding waren. Waar we wel van schrokken was dat de Thai en Laotianen hun tijd ver vooruit blijken te zijn. De datum op het gewraakte papiertje vertelde ons dat we leven in het jaar 27-03-2556. Boeddhistische jaartelling. (En dan te bedenken dat wat ontwikkeling betreft de klok hier in Laos rustig 100 jaar terug kan worden gezet. Een beetje Back to the Future zeg maar). Verder vertelde de douanier trots dat het over een week Songkran is, Boeddhistische Nieuwjaar.
We zijn een week later en nu is het zover. Songkran blijkt dé natte droom van elke dertiger. Het is traditie om de handen van ouderen met water te besprenkelen als daad van respect. Dit gebruik is door jaren uitgegroeid tot een waterfestijn, waar jong en oud 3 dagen lang onophoudend in watergevecht zijn. Wat een feest. De eerste dag gaat het er nog bescheiden aan toe. Her en der zijn er kleine kinderen die ons ondeugend nat spuiten met hun waterpistooltjes. We proberen ons nog als laffe toeristen te excuseren met onze camera als argument. Daar geven de Laotianen niet om. “Camera in the air please!!”
Dit laten we niet nog eens gebeuren. De volgende dag zijn we uitgerust met waterballonnen en de grootste gun die er te koop is. De amateur pistooltjes vallen in het niet bij onze bepakking. Elke kleuter die het vuur opent spuiten we 3 meter weg. Woehoe, we zijn zo blij als een kind.
In het centrum van Luang Prabang barst om 16 uur de strijd echt los. Open pick ups met water guerrilla's die gekleurde substanties gooien, maken de straten onveilig. Maar de toeristen hebben zich verzamelt en blijken in de hoofdstraat met opzwepende beats een sterke en moeilijk verslaanbare partij. Aan deze natte droom lijkt geen einde te komen. Morgen weer! Wieeehoeee!!!!!
