Egirdir (centraal Turkije) is een absolute aanrader zei ons heilige touristenboek. Op de dagtrip naar de Canyon na, vonden we er eerlijk gezegd weinig aan. We hebben hier noodzakelijk 3 dagen doorgebracht. Wachtend op onze malaria-medicatie uit Nederland. We keken dan ook uit naar de volgende stop op onze route; Konya. Deze heilige plaats ligt landinwaarts en is een bedevaartsoord voor alle aanhangers van Rumi, ook wel de Mevlana (de gids) genoemd. Zijn denken wordt als tolerant en progressief beschouwd binnen de Islam. En zijn orde, de Dervish, heeft wereldwijd aanhangers die de kunst beheersen van het meditatief dansen. En van zijn beroemde gedichten had onze nieuwsgierigheid verder aangewakkerd:
" Dans, alsof er niemand is die kijkt,
Heb lief, alsof je nog nooit gekwetst bent,
Zing, alsof niemand je kan horen,
Werk, alsof je het geld niet nodig hebt,
Leef alsof de Hemel op Aarde is "
Hoewel zijn dichtkunsten en inzichten van buitengewone klasse zijn, kwamen we in Konya niet echt in aanraking met deze magie. De persoonsverheerlijking verafschuwde ons zelfs een beetje. Pelgrims worden hier botergeil van het kleedje van de Mevlana, de pyjama van de Mevlana, de oude stok van de Mevlana en een goed bewaarde haar van de baard van de Mevlana (geen grapje). Het zou ons niets verbazen als ze hier in een keldertje ook nog ergens een vers gekleide bolus van de Mevlana zouden aanbidden. Dit gecombineerd met een nacht in het meest vieze en stinkende hotel van Turkije gaf de doorslag: We zijn weer klaar om wild te kamperen!
Een voorgenomen inspanning die rijkelijk werd beloond door het vinden van een schitterend stukje Turkije, Aci Göl. Het romantisch plekje aan dit meer bezorgde ons een fantastische avond en een heerlijke nacht onder een magnifieke sterrenhemel, waarin we zoetjes droomden over de wonderbaarlijke teennagel van de Mevlana.
Ondanks alles, een mooie foto en een heel mooi gedicht.