Naar huis

Boe boe, we gaan naar huis. Het zit er nu echt op. Stiekem hebben we wel heel veel zin om iedereen weer te zien. Onze laatste week brengen we door in Hua Hin, de Koninklijke kustplaats. Nog even genieten van dit fantastische gevoel. Alsof we geslaagd zijn voor  iets, maar we weten niet precies  voor wat.

Tussen het zwemmen, lezen en zonnen door, maken we de auto in orde voor de stalling. Onze vrienden Matthijs en Inge willen ook graag in ZO Azie rondcruisen met het monster. En gelijk hebben ze!

Via een toevallige ontmoeting met een Duits-Thais stel hebben we een super stallingsplek in Krabi kunnen vinden. “Op het terrein van een lokaal politiebureau” was het antwoord op de vraag of zij toevallig een veilige plek voor de auto wisten. Daar konden we uiteraard niets meer tegenin brengen. Als zo vaak op deze reis lijkt het alsof er nog iemand anders dan wijzelf de regie voert over de dingen die ons tegemoet komen.

We besluiten op onze laatste avond ‘alles van onszelf wat we niet mee terug willen nemen’ op te schrijven en ritueel de lucht in te schieten. Een stevige vuurpijl en een stukje plakband klaren de klus. Vvvvvfffffffft, pieuwwwwwwwwwwwww, bam… Wat is dat lekker!

Dank aan iedereen die de tijd heeft genomen om zo nu en dan op ons blog te kijken en met ons mee te leven.

Zeg maar dag Joep & Ilse…tot de volgende keer!!!