24 september '12
De dagen daarop worden we overladen met heerlijkheden, van köfte tot baklava. We verkennen samen de stad en verbazen ons over de hoeveelheid juweliers. Wat blijkt, bij een huwelijk geven de ouders van de bruidegom de bruid gouden sieraden om zo een basis te hebben voor als ze in financieel zwaarder weer terecht komen. We vragen Nuray de oren van haar hoofd, wat de Turkse gewoonten zijn en over hoe haar leven hier was. We beginnen een idee te krijgen van wat het gastarbeiderschap in Nederland geëist heeft van vele Turkse gezinnen. Dat valt niet altijd mee.
Het zijn heerlijke dagen met elkaar, maar op maandagavond moet Nuray dan toch echt weer naar huis. Ik vind er echt niks aan dat afscheid nemen. De taxi verdwijnt richting Istanbul Airport. Nu moeten we ons alleen redden in het Turks. Vanaf Turkije begint de reis pas écht!............
ZITTEN DE LADES ER NOG IN? IK VIND HET VERDER ALLEMAAL HELEMAAL MOOI ENZO!
Lieve Joep en Ilse, wat een heerlijke verhalen en wat schrijven jullie leuk. Ik ben vanaf het grauwe kantoor op Kanaleneiland aan het meegenieten
Succes en veel plezier met het begin van de Echte Reis!
xx Chiara
leuk om jullie volgen! veel liefs!