22 september '12
6.00 uur ’s ochtends in Kartal, ik schrik wakker van een onbekend geluid dat lijkt op het gezang van een asynchroon mannenkoor met onvoldoende repetitietijd. Oh ja..we zijn in Istanbul en deze stad kent een gepercipieerde moskee-dichtheid van 1,8 moskees per Turk. Het is tijd voor het ochtendgebed. Ik kijk naast me, Joep ligt nog in diepe slaap. Nuray ligt in de kamer naast me, het is alsof ik terug ben in mijn studententijd.
10.00u We staan maar eens op. Maken koffie, nou ja koffie….. Het enige wat hier verkrijgbaar is is OF Nescafé (aanleng) OF Turkse koffie (een soort ondrinkbare vette koffieprut). De bel gaat. Yousef, een vriend van de famile Dogan, staat voor de deur met een kilo groenten. Voor ons, vers uit zijn tuin! Na ons Turkse ontbijt (kaas, olijfjes, tomaatjes, simit en nutella ) gaat wederom de bel. Mustafa, een andere vriend, staat voor de deur om te vragen of hij nog iets kan betekenen voor ons. We lunchen bij een voortreffelijk visrestaurantje, waar aan de achterkant de vis vanuit de zee zo naar binnen springt. Kartal is geen mooie chique wijk, maar we voelen ons hier erg prettig en zeer welkom.
mooie foto’s en verhalen, heerlijk om jullie reis zo een heel klein stukje te mogen volgen!