Al sinds onze aankomst in Pakistan worden we dagelijks gebeld door een zachte, krakende Engelse stem met Pakistaanse tongval. De stem informeert dan of we goed zijn aangekomen en geeft ons vervolgens instructies voor de volgende dag. We stellen ons iedere keer voor dat er aan de andere kant van de lijn een deftig oud mannetje zit, dat zich vreselijk veel zorgen maakt om zijn arriverende Nederlandse gasten. We hebben namelijk een afspraak met Dr. Babar Khan, familie van onze Nederlands Pakistaanse vriendin Nawal.
Als we dan eindelijk 's avonds laat aankomen in Rawalpindi (de zusterstad van Islamabad) zijn we totaal verbaasd wanneer niet een deftige oude, maar een bescheiden jonge man ons op komt halen bij de KFC. We zijn inderdaad de weg kwijt. Dr Babar Khan is begin dertig en erg verkouden. Hij vertelt ons dat het logisch is dat we het huis van de familie Khan niet zomaar konden vinden. Rawalpindi is namelijk de woonplaats voor iedereen in Pakistan die iets met het leger van doen heeft. Dat betekent de ene na de andere militaire controle post. En laat opa, Majoor Generaal Fazal Muqeem Khan, nou net een van de grondleggers van het Pakistaanse leger zijn. Het huis blijkt nog beter beschermd dan Fort Knox.
Eenmaal binnengedrongen wordt pas echt duidelijk waar we te gast zijn. In de ’guestroom’ worden we hartelijk ontvangen door de rest van de familie. Overal waar we kijken zien we statige foto’s en veelzeggende kunstobjecten. De komende 10 dagen leven we in dit museum. De gastvrijheid van de familie is enorm. Babar en zijn vrouw Nafijah staan hun kamer aan ons af en elke dag mogen we aanschuiven bij een feestmaal.
Onderdeel van het verblijf in deze militaire encyclopedie, zijn de maatschappelijk politieke colleges over de politieke situatie, het leven en de cultuur van Pakistan. We zijn beiden zeer onder de indruk van zijn visie op ‘the war against terrorism’ die op dit moment gaande is in Pakistan. De Pakistaanse Taliban is een product van verschillende partijen (en geldstromen) die een belang hebben bij de onrust in Pakistan. Babar vertelt ons hoe zijn land op dit moment wordt verscheurd. Hoe verschillende groepen mensen, middels terreuraanslagen, tegen elkaar worden opgezet. Hoe familieleden en vrienden al in deze strijd zijn omgekomen. En hoe het ziekenhuis, wat door zijn ouders geleid wordt, dagelijks onschuldige slachtoffers van drone-attacks (in de grensstreek met Afghanistan) binnenkrijgt.
Nu begrijpen we de bezorgdheid. Die overigens niet eindigt nu we bij de familie zijn aangekomen. Babar loopt constant 2 meter achter ons bij bezoekjes aan restaurants, winkels en de bazaar. We kijken ook niet raar op als blijkt dat hij onder zijn zwarte Michellin jas is uitgerust met een Smith Western in zijn lederen wapenholster. De familie Khan heeft haar wortels in de Rasjput en Pashtun clans. Deze clans zijn van oudsher hofleverancier van het leger. Eer en codes zijn belangrijk en familie en gasten worden met het leven beschermd. Onze eigen Pakistaanse 007, whooo!
